mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 68-69

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuki od 2. nuty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek (tu kombinowany), tylko dolna 5-linia, cały t. 68 + najwyżej pół 69)                            EZTU + EZnieU

Łuki od 1. nuty w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU + EZTU

Różne łuki proponowane przez redakcję
..

Moment rozpoczęcia łuków l.r. jest w tych taktach niepewny. W A łuki wydają się biec od 2. ćwierćnuty taktu, ale interpretacja A na podstawie fotografii jest zawsze obarczona ryzykiem błędu. Z drugiej strony sztycharz Wf (→Wn,Wa) w wielu miejscach stawiał łuki rutynowo, dopasowując je do struktur rytmicznych (np. w t. 32-33, 35 czy 37-39). W tekście głównym przyjmujemy rozwiązanie mieszane, w którym za niedokładny uznajemy tylko łuk A w t. 69 (por. niebudzący wątpliwości łuk w identycznym t. 77). Wersje źródłowe można uważać za równorzędne warianty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 72

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez znaków w A

 pod 5. ćwierćnutą w Wf (→Wa)

EZnieU

 pod 4. ćwierćnutą w Wn

TGTU = Ped + gwiazdka
..

Drugi znak  w tym takcie jest w Wf (→Wa) niemal na pewno umieszczony niedokładnie. Wskazuje na to porównanie z analogicznymi figurami w następnych taktach. Odpowiednie przesunięcie znaku wprowadzono w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 80

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez znaków w A

 przed 3. ćwierćnutą w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU = Ped i gwiazdka

 przed 4. ćwierćnutą proponowane przez redakcję
..

Umiejscowienie pierwszego znaku  nie tłumaczy się harmonicznie w tym miejscu, totez uważamy je za niedokładne. Niedokładności przy odczytywaniu oznaczeń pedalizacyjnych wpisywanych przez Chopina, zarówno w autografach, jak i korektach wydań, nie są rzadkie – por. np. t. 72.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 102-104

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

2  i 4  w A

! miniat: wycinek kombinowany, od gis1-2 do fis1-2 w t. 102 i 103, tylko górna 5-linia z widałmi/akcentami.              TGTU = dolne widły 102 i 4 akcenty długie 103-104

3  w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU = 2 widły 103
..

Z sześciu znaków  i  wpisanych w A odtworzono w wydaniach tylko trzy, z tego dwa w t. 103 niedokładnie – w A znaki są wyraźnie dłuższe w t. 102 niż w następnych. W naszej transkrypcji oddajemy to, interpretując znaki w t. 103-104 jako akcenty długie, gdyż mimo znacznych rozmiarów dotyczą one tylko półnut gis1-gis2 (w t. 102 sięgają aż do półnut fis1-fis2). W każdym razie wszystkie te znaki dynamicznie i wyrazowo podkreślają półnuty gis1-gis2, a ewentualne zróżnicowanie sposobu, w jaki to zostanie osiągnięte, pozostawia się wyczuciu wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wf

t. 124

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent długi l.r. w A

TGTU

Akcent długi pr.r. w Wf

EZnieU

Krótki akcent pr.r. w Wn

jak war_22 tylko krótki

 w Wa

EZnieU1
..

Wyraźny akcent długi nad akordem l.r. jest ze względu na wysoką pozycję akordu wpisany w A częściowo na górnej pięciolinii, przez co w Wf (→Wn,Wa) połączono go z partią pr.r.. Spowodowało to także przesunięcie znaku w poziomie, tak iż w Wf wygląda on jak akcent długi pod ósemką dis3. Tak też go zrozumiano w Wn, zmniejszając go jednak do rozmiarów zwykłego, krótkiego akcentu. W Wa uznano znak za krótkie diminuendo i jeszcze nieco przesunięto w lewo.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności A