mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 46

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie w A

! miniat: wycinek.             TGTU = 2 długie

Krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)

zamiast dlugich
..

Skrócenie Chopinowskich akcentów długich to bardzo częsta niedokładność pierwszych wydań.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 48-51

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent krótki i 3 długie w A, odczyt dosłowny

4 akcenty długie w A, interpre­ta­cja kontekstowa

4 krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)
..

Trzy z czterech akcentów l.r. w połowie każdego z tych taktów to niewątpliwe akcenty długie – tylko ten w t. 48 może budzić wątpliwości. Widząc znak, który mógł łatwo zidentyfikować jako zwykły, krótki akcent, sztycharz Wf (→Wn,Wa) nadał taką postać wszystkim czterem znakom.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności A

t. 58-63

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie na 1. nutę w A (→Wf→Wa)

TGTU x 4 (t. 58-9 i 62-3)

Akcenty/diminuenda w Wn

EZnieU x 4 (zrobione tylko 58)
..

Cztery niewątpliwe akcenty długie w t. 58-59 i 62-63 odtworzono dość dokładnie w Wf (→Wa) – znaki przecinają laseczkę 1. nuty każdego z tych taktów, co sugeruje ich związek z tą nutą i akcentujący charakter. Natomiast w Wn znaki przesunięto, tak iż wyglądają raczej jak akcenty dla 2. nuty taktu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 102-104

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

2  i 4  w A

! miniat: wycinek kombinowany, od gis1-2 do fis1-2 w t. 102 i 103, tylko górna 5-linia z widałmi/akcentami.              TGTU = dolne widły 102 i 4 akcenty długie 103-104

3  w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU = 2 widły 103
..

Z sześciu znaków  i  wpisanych w A odtworzono w wydaniach tylko trzy, z tego dwa w t. 103 niedokładnie – w A znaki są wyraźnie dłuższe w t. 102 niż w następnych. W naszej transkrypcji oddajemy to, interpretując znaki w t. 103-104 jako akcenty długie, gdyż mimo znacznych rozmiarów dotyczą one tylko półnut gis1-gis2 (w t. 102 sięgają aż do półnut fis1-fis2). W każdym razie wszystkie te znaki dynamicznie i wyrazowo podkreślają półnuty gis1-gis2, a ewentualne zróżnicowanie sposobu, w jaki to zostanie osiągnięte, pozostawia się wyczuciu wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wf

t. 113

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa) 
..

Akcent A jest – jak wiele innych w tej Balladzie – trudny do jednoznacznej interpretacji. W tekście głównym proponujemy akcent długi, odpowiedni dla motywu o charakterze appoggiatury, jednak użycie krótszego znaku można by uzasadnić skróceniem opóźnienia w stosunku do motywów w t. 110 i 111. Wersję wydań można więc traktować jako równorzędny wariant.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie