Zagadnienia : Błędy powtórzone Wa

t. 106-109

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A brakuje 8 znaków chromatycznych: kasowników e w t. 106, e1 w t. 106, 107 i 109, h i h2 w t. 108 oraz krzyżyków cis3 w t. 107 i fis1 w t. 108. W Wf (→Wn1Wn2,Wn1a) dodano 5 znaków, tak iż brakuje jedynie kasowników e1 w t. 107 i 109 oraz h2 w t. 108. Znak w t. 109 dodano w Wa, a ten w t. 108 w Wn3 (→Wn4) i Wa3. Kasownika e1 w t. 107 nie ma w żadnym źródle.
(Ze względu na umieszczenie 4. ćwierćnuty l.r. w t. 107-108 na górnej pięciolinii w A brak także  cis1 w t. 107 i  h w t. 108. W układzie graficznym przyjętym w wydaniach i naszych transkrypcjach znaki te nie są potrzebne.)

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W żadnym ze źródeł nie ma  przywracającego es2 na końcu taktu. Jest to niewątpliwe przeoczenie Chopina – błędy tego rodzaju należą do najczęściaj przez niego popełnianych. W tym przypadku prawdopodobieństwo pomyłki dodatkowo zwiększyła zmiana wysokości tej nuty – początkowo w A Chopin napisał w tym miejscu as2 – zrobiona niemal na pewno ze względu na połączenie z następnym taktem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 247

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→WfWa) nie ma  przywracającego b2 na przedostatniej ósemce. Porównanie z podobnymi zwrotami oktawę wyżej i niżej dowodzi przeoczenia Chopina w tym miejscu. Znak dodano w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 254

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

We wszystkich wydaniach takt ten otwiera nową linijkę, a do pierwszej nuty l.r. (B) dochodzi łuk, który wydaje się kontynuować łuk z poprzedniego taktu. W poprzednim takcie nie ma jednak łuku w partii l.r., co wskazuje na pomyłkę, zapewne przy przedłużaniu łuku pr.r. W przyjętym w naszych transkrypcjach podziale na linijki sensowne odtworzenie tego zapisu jest niemożliwe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa