mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

b2-h2 i e2-c3 w A (→Wf) i Wn3 (→Wn4)

! miniat: wycinek 3-5 ćwierćnuta kwintoli.            TGTU

h2 i e2-b2-c3 w Wn1 (→Wn1a,Wn2) i Wa
..

Pryma zwiększona b2-h2 zapisana jest w A (→Wf) w ten sposób, że laseczka dochodzi tylko do lewej główki nutowej (h2). Przy tym w A zapis jest jasny, gdyż laseczka położona jest z prawej strony główki, wypada zatem pomiędzy obiema nutami, a odstęp prawej nuty od następ­nej seksty e2-c3 jest wyraźny. Jednak w Wf, mimo że zapis jest w zasadzie taki sam, lasecz­kę umieszczono – zgodnie z regułą – po lewej stro­nie główki nutowej h2, a b2 znajduje się tak bli­sko seksty, że zarówno w Wn1 (→Wn1a,Wn2), jak i w Wa tworzą one trójdźwięk e2-b2-c3. Tylko w Wn3 (→Wn4) domyślono się, jak należy rozu­mieć zapis Wf. Patrz też t. 171.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Przed dolną nutą oktawy as2-as3 w połowie taktu występuje w źródłach . W tekście głównym ten niekonieczny znak pomijamy, zgodnie ze sposo­bem, w jaki tego typu zestawienia przednutki i bezpośrednio po niej następującej nuty tej samej wysokości były zazwyczaj zapisywane przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 170-172

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Skreślenia widoczne w A pokazują, że Chopin zmienił dolne nuty w 1. ćwierćnucie t. 170 i ósem­kach kończących t. 170-171. Skreślone wersje są możliwe do odczytania, co pozwala z dużym prawdopodobieństwem odtworzyć wcześniejszą wersję partii pr.r. w t. 170-172: . Ostatnim etapem kształtowania tego fragmentu jest zmiana wprowadzona w korekcie Wf2 w t. 171.
Zmieniana była także druga figura l.r. w t. 171. 

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W żadnym ze źródeł nie ma  przywracającego es2 na końcu taktu. Jest to niewątpliwe przeoczenie Chopina – błędy tego rodzaju należą do najczęściaj przez niego popełnianych. W tym przypadku prawdopodobieństwo pomyłki dodatkowo zwiększyła zmiana wysokości tej nuty – początkowo w A Chopin napisał w tym miejscu as2 – zrobiona niemal na pewno ze względu na połączenie z następnym taktem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 171

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Akompaniament w 2. połowie taktu miał pier­wotnie następującą postać: . Wersja ta jest wpisana w A, jednak 2., 3., 5. i 6. ósemka są przekreślone, a pod nimi wpisane są położone o tercję niżej nuty wersji ostatecznej. Ślady poprawek w Wf dowodzą jednak, że skre­ślona wersja była początkowo wydrukowana także tam, a dopiero potem zmieniona w druku na tekst ostateczny. Jak do tego doszło, trudno stwierdzić – sztycharz mógł nie zrozumieć po­prawki w A (wątpliwe – wydaje się wyraźna) albo może Chopin, robiąc korektę Wf1, miał przed sobą także A i omyłkowo zaznaczył poprawkę najpierw w rękopisie. Por. podobną sytuację w t. 159-160.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skreślenia A , Autentyczne korekty Wf