Wn3
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wn3 - Zadiustowany nakład Wn2
Wn4 - Poprawiony nakład Wn3
Wn1a - Albumowe wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa1
Wa3 - Zadiustowany nakład Wa2
porównaj
  t. 170

b2-h2 i e2-c3 w A (→Wf) i Wn3 (→Wn4)

! miniat: wycinek 3-5 ćwierćnuta kwintoli.            TGTU

h2 i e2-b2-c3 w Wn1 (→Wn1a,Wn2) i Wa

Pryma zwiększona b2-h2 zapisana jest w A (→Wf) w ten sposób, że laseczka dochodzi tylko do lewej główki nutowej (h2). Przy tym w A zapis jest jasny, gdyż laseczka położona jest z prawej strony główki, wypada zatem pomiędzy obiema nutami, a odstęp prawej nuty od następ­nej seksty e2-c3 jest wyraźny. Jednak w Wf, mimo że zapis jest w zasadzie taki sam, lasecz­kę umieszczono – zgodnie z regułą – po lewej stro­nie główki nutowej h2, a b2 znajduje się tak bli­sko seksty, że zarówno w Wn1 (→Wn1a,Wn2), jak i w Wa tworzą one trójdźwięk e2-b2-c3. Tylko w Wn3 (→Wn4) domyślono się, jak należy rozu­mieć zapis Wf. Patrz też t. 171.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf, Błędy Wa, Błędy Wn, Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Österreichische Nationalbibliothek, Wiedeń