Zagadnienia : Błędy Wa
t. 17-18
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf (→Wa) oktawy partii l.r. od 2. miary t. 17 do końca 1. miary t. 18 zapisane są w uproszczony sposób z użyciem wskazówki con 8va. Przy tym w Wf podano oba łuki przetrzymujące Fis1-Fis w t. 17, natomiast w Wa tylko górny. Zdaniem redakcji, to wersja Wf odpowiada prawdopodobnie pisowni [A], a w Wn rozwinięto te skróty. Podobnie we wszystkich czterech analogicznych miejscach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Skrótowy zapis oktaw |
|||||||||||||
t. 18-30
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Wszystkie tryle w t. 18, 20 i 30 notowane są w Wn bez wężyków podkreślających wypełnienie trylem całej wartości rytmicznej trylowanej nuty. W tekście głównym opieramy się na sugestywniejszym zapisie Wf (→Wa), przy czym w Wa pominięto wężyk w t. 18. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wa |
|||||||||||||
t. 25
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wa1 pominięto wiązanie ósemkowe dwóch ostatnich oktaw l.r. Oczywiste przeoczenie poprawiono w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa |
|||||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z leżącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn oznacza przednutkę bez arpeggia, a Wf przednutkę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w praktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia. Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk |
|||||||||||||
t. 30
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Wersja Wn może być efektem dwukrotnej interpretacji przypominającego pionowy łuk znaku, jakim Chopin najprawdopodobniej oznaczył arpeggio w [A]. Sztycharze bowiem często pracowali etapami – cała strona główek nutowych, potem wiązań, łuków, ozdobników itd. – tak iż możliwe było wysztychowanie łuku na etapie łuków, a arpeggia na etapie ozdobników. Brak łuku w Wa to zapewne przeoczenie sztycharza. Z kolei wersja Wn wynika prawdopodobnie z niejasnego zapisu w [A] (chopinowskie arpeggia często przyjmowały wygląd pionowego łuku). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Arpeggio – pionowy łuk |