Począwszy od tego taktu, jednolite dotąd – mimo dość licznych niedokładności – oznaczenia artykulacyjne ulegają zmianie. W szczególności konsekwentnie dotąd zachowywana różnica zakresu łuków Wn i Wf zostaje zniwelowana na korzyść krótszych łuków. Skróceniu łuków towarzyszy w Wf brak kropek staccato nad ósemkami a1, możliwe więc, że nie są to niedokładności (por. subtelne zmiany artykulacji w zakończeniu Etiudy a op. 25 nr 4, t. 62). Ponieważ Wn ma identyczny tekst, wersję tę podajemy w tekście głównym. W Wa przedłużono łuki na wzór poprzednich taktów w Wf (→Wa).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Łuki
