


Akompaniamenty harmoniczne, zawierające co najmniej jeden akord lub dwudźwięk w średnim rejestrze oraz położony niżej bas, są w Polonezie z reguły opatrzone pedałem łączącym wszystkie te elementy. Tego rodzaju ogólniejsza zasada łączenia pedałem elementów figuracji przekraczających rozpiętość ręki obowiązuje zresztą w olbrzymiej większości dzieł Chopina. W Polonezie znajdujemy tylko kilka wyjątków od tej reguły – omawiane miejsce (i jego powtórzenie w t. 290), t. 38 (271), t. 65 (298) i t. 106. Nasuwa to podejrzenie niedopatrzenia ze strony sztycharza, a być może samego Chopina. Biorąc to pod uwagę, proponujemy w tych miejscach uzupełnienie pedalizacji Chopinowskiej na wzór analogicznych taktów.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Pedalizacja