op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 44, Polonez fis-moll
|
Bez oznaczeń w źródłach |
|
[ |
] proponowane przez redakcjęAkompaniamenty harmoniczne, zawierające co najmniej jeden akord lub dwudźwięk w średnim rejestrze oraz położony niżej bas, są w Polonezie z reguły opatrzone pedałem łączącym wszystkie te elementy. Tego rodzaju ogólniejsza zasada łączenia pedałem elementów figuracji przekraczających rozpiętość ręki obowiązuje zresztą w olbrzymiej większości dzieł Chopina. W Polonezie znajdujemy tylko kilka wyjątków od tej reguły – omawiane miejsce (i jego powtórzenie w t. 290), t. 38 (271), t. 65 (298) i t. 106. Nasuwa to podejrzenie niedopatrzenia ze strony sztycharza, a być może samego Chopina. Biorąc to pod uwagę, proponujemy w tych miejscach uzupełnienie pedalizacji Chopinowskiej na wzór analogicznych taktów.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Pedalizacja
Powrót do adnotacji