Wn1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 3-5

3 łuki w A (→KF,WfWa)

!!!   miniat: wycinek, tu któreś Wf, t. 3-4 i początek 5, w t. 3-4 może być tylko pr.r.                          EZTU = 2 łuki w t. 3-4 + lewy koniec w t. 5

Ciągły łuk w Wn

EZnieU lewy koniec

Ciągły, sześciotaktowy łuk Wn to jeden z jaskrawszych przykładów dezynwoltury, z jaką sztycharze Breitkopfa nierzadko traktowali Chopinowskie łukowanie – por. charakterystykę Wn1 w I części Koncertu f op. 21.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa