mUltimate Chopin

op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Rytmy punktowane i triole

t. 1-10

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

!!!   miniat: wycinek 3 miary t. 1, tylko górna 5-linia.                       EZTU : zrobione w t. 1 (i 8 – omówiony osobno) oraz na końcu 4, dorobić podobnie w całym Preludium oprócz 2., 3. i 4. miary t. 8); laski skrócić wszędzie tam, gdzie dochodzą do górnego głosu, ale przesuwać tylko szesnastki – trzydziestodwójek nie ruszać. Tam, gdzie w l.r. jest trzydziestodwójka w EZnieU2 (war_33, t. 3-7 i na końcu 10) szesnastka musi być wcześniej od niej, co wymusi przesunięcia w lewo 2 ósemek dolnego głosu (jak w t. 8), a co za tym idzie te ósemki pójdą do EZTU już w dwóch pierwszych wariantach.

Na końcu t. 10 nie przesuwać kasownika przed środkową nutą trioli (nutę można odrobinę dosunąć do kaso, jeśli będzie konieczne), bo on musi być w adnotacji na początku t. 6.

Pisownia KF

EZnieU1 i odpowiednio reszta

Pisownia Wf (→Wa), Wn i KGS

EZnieU2 i odpowiednio reszta
..

Rytmy punktowane na tle triol w pr.r. odtwarza­my zgodnie z notacją A (→KF), w której szesna­stki wypadają dokładnie nad 3. ósemką akompa­niujących triol. W Wf (→Wa), Wn szesnastki przesunięto dowolnie poza 3. nutę triol, wbrew konwencji, którą Chopin stosował przez całe życie. Patrz Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 5-13.
Z zagadnieniem tym jest powiązana kwestia wyodrębnienia górnego głosu. Przyjmujemy notację, użytą w A niewątpliwie celowo, choć niekonsekwentnie, w której górna nuta akordu jest połączona laseczką z dolnymi. W KF (→Wn) i Wf (→Wa) uznano to za niepotrzebną kom­plikację i rozdzielono głosy. Zapis taki ma również KGS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf

t. 8

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

EZTU 2., 3. i 4. miara

Pisownia KF, WfJ i WfS

EZnieU1

Pisownia Wf

EZnieU2 (2-4 miara) z wyjątkiem 2. i 3. ósemki 4. miary, które są z EZnieU1

Pisownia Wn i Wa

EZnieU2 (2-4 miara)
..

Tak jak w pozostałych miejscach, w których występuje zestawienie rytmu punktowanego i trioli, w tekście głównym podajemy notację A. W KF odtworzono ją niedokładnie, jednak z zachowaniem synchronizacji szesnastek, natomiast notacja wydań jest sprzeczna z używaną przez Chopina konwencją. Wyjątkowo w tym takcie, h, ostatnia szesnastka w Wf styka się z a dolnego głosu (przypuszczalnie ze względu na brak miejsca), co sugeruje jednoczesne ich uderzenie, a ponadto w dwóch egzemplarzach lekcyjnych, na 2., 3. i 4. mierze taktu dopisane są kreseczki nakazujące jednoczesne wykonanie szesnastki z ostatnią ósemką trioli. W rezultacie zapis trzech ostatnich miar tego taktu jest w tych egzemplarzach równoważny z pisownią KF.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS , Dopiski WfJ , Rytmy punktowane i triole