Wf1
Tekst główny
AI - Autograf okolicznościowy
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Zmieniony nakład Wa1
porównaj
  t. 3-8

AI i A (→Wn1WfWa)

Dodatkowy "głos" w Wn2

W t. 3-4 i 7-8 w Wn2 ćwiećnuty es i As zapisano tak, jakby każda z nich należała do dwóch głosów. Ta pedantyczna adiustacja, uzasadniona w zapisie partytury orkiestrowej, jest zupełnie niepotrzebną komplikacją w muzyce fortepianowej, wykonywanej przez jedną osobę. Podobnie w t. 25-28 i 31-32.

 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.