Artykulacja, akcenty, widełki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 16
|
Utwór: op. 28 nr 18, Preludium f-moll
..
Akcenty pionowe były często stosowane w Wa jako dowolny zamiennik dla autentycznych akcentów poziomych (krótkich lub długich) – por. np. Preludium gis nr 12, t. 37-38. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||||||||||||
t. 17
|
Utwór: op. 28 nr 18, Preludium f-moll
..
W tekście głównym odtwarzamy bardzo precyzyjne oznaczenia wykonawcze dla akordu na 2. mierze taktu w A: akcenty długie nad f4 i akordem l.r. oraz kropkę staccato pod f3. Oba znaki dla pr.r. zostały przeoczone zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf1, co w pewnym stopniu jest usprawiedliwione, gdyż oba są mało widoczne. Akcent l.r. (krótki) umieszczono w Wf pod akordem, przez co oktawa pr.r. w ogóle nie jest akcentowana. W Wf2 starano się to naprawić, dodając pod nią akcent długi. Wprowadzenie akcentu pionowego w Wa to dowolność typowa dla tego wydawcy – por. poprzedni takt. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Błędy KF |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »