Interpretacja widełek 
nastręcza trudności ze względu na charakterystyczne dla Chopina umieszczenie całej nuty f1 między 3. a 4. ósemką t. 16. W rezultacie względem ósemek l.r. znak wypełnia 1. połowę taktu, ale równocześnie sięga tylko nieco poza f1, jeśli odnieść je do partii pr.r. Ponieważ zapis A jednoznacznie wskazuje pr.r. jako adresata omawianego znaku, w tekście głównym umieszczamy go pomiędzy ósemką e1 a całą nutą f1. Sztycharz Wf (→Wa) powiązał znak z partią l.r., a ponadto dowolnie go przedłużył (być może zmylony zetknięciem dolnego ramienia widełek z sięgającym końca taktu łukiem l.r.). Trudno natomiast wskazać powód zastąpienia wyraźnego znaku przez akcent w Wn, trzeba jednak przyznać, że efekt brzmieniowy związany z tą wersją jest znacznie bliższy zamierzonemu przez Chopina, niż zniekształcone Wf.
Wersja KGS to zapewne niedokładnie odtworzony znak Wf, jednak wcześniejsze rozpoczęcie i brak wyraźnego powiązania z l.r. zbliżyło jego sens do zamierzonego przez Chopina.
Tego rodzaju krótkie lub nawet odwrócone akcenty długie, podkreślające drugą nutę kroku wznoszącej sekundy, najczęściej małej, spotykamy niejednokrotnie w utworach Chopina, np. w Preludium G nr 3, t. 17-18, a także w Koncercie e op. 11, cz. II, t. 29 czy w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84 (w tym ostatnim przykładzie znak interpretowano w podobnie błędny sposób jak w Preludium).
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Zakresy widełek dynamicznych, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki