op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 2, Preludium a-moll
W As partia l.r. jest wypisana nutami tylko w t. 1. Jego powtórzenie jako t. 2 jest oznaczone za pomocą łuku nad nutami, zaś w t. 3 widzimy konwencjonalny znak /. Mimo że Chopin wielokrotnie używał obu tych sposobów (łuk jako znak powtórzenia, doprecyzowany określeniem bis, widzimy np. w Lento con gran espressione WN37, t. 3-4), wystąpienie ich koło siebie w jednym rękopisie jest zjawiskiem wyjątkowym. Powodem była tu zapewne poświadczona skreśleniami zmiana koncepcji pierwszego taktu wstępu. W zapisanej jednym ciągiem pierwszej frazie (t. 1-7) t. 1 miał inną postać, różniącą się od t. 2:
(prawdopodobne odczytanie).
Następnie jednak Chopin skreślił ten pierwszy takt, a nie mając już miejsca na wpisanie jego nowej wersji, uciekł się do skrótu niewymagającego żadnego wpisu pomiędzy już zanotowanym tekstem.
W A (→KF) Chopin oznaczył t. 2 symbolem •/• i takim samym znakiem zastąpił drugą połowę t. 3. Cały t. 3 nie mógł być oznaczony skrótowo, gdyż poczynając od tego taktu kompozytor uprościł zapis figuracji.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Skrótowy zapis A
notacja: Skróty pisowni i inne
