|
|
|
|
|
|
|
|
Brak znaku chromatycznego przed wewnętrzną nutą akordu w 2. połowie taktu we wszystkich źródłach (z wyjątkiem Wn4) rodzi wątpliwość, czy Chopin miał na myśli g czy ges, gdyż w sąsiednich taktach występują nuty ges, a przeoczenia znaków chromatycznych w podobnych sytuacjach zdarzają się często u Chopina.
Jeśli pisownia Chopina nie zawiera błędu, należy czytać g (Chopin stosował znaki ostrzegawcze znacznie rzadziej, niż jest to przyjęte dzisiaj); podajemy tę wersję w tekście głównym.
Muzycznie równie prawdopodobne wydaje się jednak użycie w tym miejscu ges. Przy założeniu przeoczenia 
przez Chopina wersję taką można uważać za alternatywne odczytanie A i pozostałych źródeł. Bemole obniżające g na ges (w oczywistych na ogół sytuacjach) zostały w A przeoczone w sumie ponad 20 razy; prawie wszystkie zostały jednak następnie uzupełnione w kopiach Fontany i korekcie Wf (np. w t. 22). Prawdopodobieństwo przeoczenia zmniejsza ponadto fakt trzykrotnego wypisania przez Chopina omawianego miejsca, zawsze bez .
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji