A
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 1

Tytuł i dedy­kacja w A

EZnieU

KF

EZnieU0

Wf

EZTU

Wn

EZnieU1 górna linia

Wa1

EZnieU2

Wa1a i Wa2

EZnieU2 górna linia + EZnieU1 dolna

Tytuł. W tytułach Chopinowskich opusów stosowano zapis liczby utworów zarówno z użyciem cyfr, jak i słów, np. paryska edycja Mazurków op. 6 zatytułowana jest Cinq [5] Mazurkas, a Mazurków op. 7 –  4 Mazurkas. Zdecydowanie częściej stosowano zapis słowny, co być może skłoniło Fontanę do zmiany Chopinowskiej ortografii. Sam Chopin mógł zresztą zdecydować się na użycie cyfr ze względu na ograniczone miejsce – tytuł w A umieszczony jest nie na osobnej stronie, lecz nad tekstem pierwszego Preludium. W tekście głównym zachowujemy pisownię A (→Wf) jako przede zrozumiałą niezależnie od stopnia znajomości języka francuskiego.
Rozszerzenie tytułu w WaDwadzieścia cztery wielkie preludia przez wszystkie tonacje – jest z pewnością dowolnością wydawcy. Zwraca też uwagę sformułowanie tytułu i dedykacji w języku angielskim, niespotykane w innych utworach opatrzonych indywidualną stroną tytułową.

Dedykacja. W A (→KFWn) widoczna jest dedykacja „à son ami J. C. Kessler”. Jednak pod koniec marca 1839 r. Chopin napisał do Fontany: „Bardzo bym chciał, żeby moje Preludia były dedykowane Pleyelowi [...]. Kesslerowi nic. [...] O zmianie dedykacji powiesz Probstowi” (pośredniczącemu między Chopinem a wydawcą niemieckim). Zmianę tę uwzględniono w Wf (→Wa), także w KF dokonano odpowiedniej poprawki. W tej sytuacji ukazanie się Wn z pierwotną dedykacją dla Kesslera wytłumaczyć można nieporozumieniem lub niechęcią do zmiany gotowej już – być może – strony tytułowej. Niewykluczone też, że Chopin, korzystając z ograniczonego ze względów handlowych zasięgu poszczególnych wydań, postanowił w końcu uhonorować jednym opusem dwie osoby, Francuza wydaniem francuskim, Niemca – niemieckim.
W Wa2 dedykację umieszczono jedynie w nagłówku pierwszej strony tekstu nutowego, co przypuszczalnie było przyczyną jej skrócenia – pominięto określenie Pleyela jako przyjaciela kompozytora ("his friend").

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Dedykacje

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

.