Akcent w t. 30 jest w KJ i KK wyraźnie krótszy niż znak w t. 29, toteż interpretujemy je jako akcent długi i krótki. Jest to zgodne z kontekstem harmonicznym i rytmicznym akcentowanych nut – e2w t. 29 tworzy pełne napięcia opóźnienie, podczas gdy dis2w t. 30 jest tylko taneczną synkopą. W KB i WL znak w t. 29 odtworzono jako widełki diminuendo, przy czym w WL wydłużono go tak, by wypełniał całą 2. połowę taktu (por. t. 23-24).