Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 177

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Akcent w AI i Af (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: ten akord, obie pięciolinie, Corel.                          EZnieU2

Akcent w AI i Af (interpretacja kontekstowa→WfWa)

EZnieU

> w Wn1

EZTU

> nad  w Wn2

EZnieU1

..

W obu autografach akcent w tym takcie jest krótszy od poprzednich, choć – zwłaszcza w AI – nie jest całkiem pewne, czy różnicę należy uznać za znaczącą. Biorąc pod uwagę różnicę wartości rytmicznej akordu, przyjmujemy, że długość akcentu jest z nią skorelowana. Tak jak w poprzednich taktach, akcent w AI i Af umieszczony jest bliżej partii l.r., co naszym zdaniem jest niedokładnością.
W tekście głównym odtwarzamy na podstawie Wn1 charakterystyczne dla Chopina połączenie >, stanowiące adekwatne zakończenie poprzedzającego crescendo. Oddzielenie akcentu w Wn2 jest niewątpliwie adiustacją wydawcy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 185

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Bez oznaczenia w AI i Af (→WfWa)

!!!   miniat: nic.                Tu bez kliszy 

 nad > w Wn1

TGTU

 pod > w Wn2

EZnieU

..

 i akcent to kolejne wskazówki z grupy oznaczeń, które Chopin dodał w [An] w końcowym fragmencie Mazurka – por. np. t. 173-176, 177, 180-188. Podajemy je w układzie widocznym w Wn1, które było oparte bezpośrednio na [An].

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 191-192

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

 w AI i Af (→WfWa)

!!!   miniat: wycinek, tu Af.                          EZTU

 w Wn

wycinek Wn2.                                          EZnieU1

..

 w Af jest wpisane na końcu t. 191 i niewątpliwie dotyczy również kończącej ten takt szesnatki. Tak też to zrozumiano w Wf (→Wa), w których umieszczono wskazówkę – zgodnie z ogólnie przyjętym zwyczajem – nieco przed szesnastką. Taki zapis podajemy również w tekście głównym. Notacja AI jest podobna do Af, choć wskazówka przesunięta jest nieco w prawo. Natomiast w Wn1 większa część  leży już w t. 192, co w Wn2 zadiustowano, umieszczając je całkowicie w t. 192, tak iż wydaje się dotyczyć tylko ćwierćnut w tym takcie. Z pewnością nie odpowiada to intencji Chopina, który stosował niekiedy dawniejszą manierę umieszczania oznaczeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich obowiązywania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie