Wf
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 73-75

5 akcentów długich w A1, prawdopo­dobna interpretacja

3 długie, 2 krótkie akcenty w A1, odczyt dosłowny

2 długie, 3 krótkie akcenty proponowane przez redakcję

5 krótkich akcentów w Wf (→Wa) i Wn

Interpretacja akcentów A1 w t. 73-76 nie jest oczywista – spośród sześciu znaków trzy pierwsze wyglądają na typowe akcenty długie, dwa następne są od nich krótsze, ale nie jest pewne, czy różnicę tę należy uważać za znaczącą, a znak w t. 76, mimo że znacznie dłuższy od pozostałych, kształtem i umiejscowieniem również odpowiada charakterystyce akcentów długich. Po porównaniu z notacją A1 w analogicznych t. 81-84 jako tekst tego autografu przyjmujemy 5 akcentów długich i krótkie widełki diminuendo.
Ujednolicona wersja wydań to zapewne rezultat rutynowej interpretacji oznaczeń przez sztycharzy.

W tekście głównym proponujemy dla t. 73-75 zróżnicowane akcenty, wzorowane na podobnie zróżnicowanej notacji Wn1 w analogicznych t. 81-83. Inną zróżnicowaną interpretację tych akcentów podajemy jako rozwiązanie alternatywne. W t. 76 przyjmujemy akcent długi.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.