Wf
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 67

2 łuki w A1 (→WfWa)

!!!   miniat: ta co 31.                         EZnieU = końcówka łuku + lewy koniec długiego od szesnastki (to niezrobione, ale z pokrojeniem tego łuku gdzieś w połowie nie będzie żadnych problemów, bo różnice zasięgów na obu końcach są małe)

Ciągły łuk w Wn1

lewy koniec TGTU (na miniaturze dać jak w TGTU także w t. 66, chociaż tam w Wn1 nie ma łuku)

Nowy łuk w Wn2

tu na miniaturze w t. 66 bez łuku.                    EZnieU1 = lewy koniec od 1. ósemki

Tak jak w poprzednich, analogicznych miejscach, w tekście głównym podajemy oparty na [A2] łuk Wn1. W Wn2 takt ten rozpoczyna stronę i początek łuku przesunięto nad 1. ósemkę, tak by nie kontynuował poprzedniego (uproszczona, błędna adiustacja – patrz t. 65-66).

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 11

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.