Wa
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 79

Zachodzące łuki w A1 (→Wf)

!!!   miniat: wycinek t. 79, tylko górna 5-linia.              EZTU = łuk do 1. ósemki (zakończenie) + lewy koniec. Zrobiłem te łuki, ale nie uwzględniłem wersji Wa. Trzeba to niestety przerobić, bo przecięcie łuków jest za blisko i końcówka Wa wyglądałaby bardzo sztucznie. Próbowałem na skopiowanej stronie (następnej), ale nie mam niestety czasu dokończyć... Przekazuję rozgrzebane, bo może się jakieś kawałki przydadzą, a może łatwiej będzie od nowa zaprojektować. Kluczem jest chyba łuk, który będzie EZTU w t. 79-80 – powinien mieć górną część mniej pochyloną w prawo, można nawet zrezygnować z wchodzenia prawym końcem na pięciolinię

Kontynuacja łuku w Wn

EZnieU lewy koniec

Rozdzielone łuki w Wa

EZTU zakończenie do 1. ósemki + EZnieU1 lewy koniec

W tekście głównym podajemy łuki A1 (→Wf), które ukazują wewnętrzną strukturę t. 77-80, sugerując zarazem zachowanie ciągłości frazowania. Rozdzielenie łuków na pauzie to – w zasadzie racjonalna – adiustacja Wa, która nie odpowiada jednak zapisowi A1, gdyż za niedokładną można by w nim uznać raczej końcówkę poprzedniego łuku.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.