|
Łuk Afrag !!! miniat: taka jak w komentarzu. EZnieU |
|
|
Łuk A1 EZnieU1 tylko drugi (t. 4-5) |
|
|
2 łuki, alternatywna propozycja redakcji EZnieU1 oba |
|
|
EZnieU2 dolny |
|
|
Łuk Wf2 EZTU |
|
|
Łuk Wn EZnieU2 górny |
Oznaczenia artykulacji w t. 3-5, 27-29 i 59-60 świadczą o poszukiwaniach najlepszego sposobu zasugerowania właściwego charakteru tej frazy. Błędy i niedokładności utrudniają rozeznanie się w plątaninie wersji (samych wersji łukowania jest 8). Punktem wyjścia były jak się wydaje łuki, jakie A1 ma w t. 27-29, przy czym zdaniem redakcji zbiegnięcie się łuków na półnucie jest pozorne – pierwszy łuk zapisany (dopisany?) został niedokładnie, z przesunięciem w prawo:
1. 
.
Można przypuszczać, że t. 3-5 miałyby takie same łuki, gdyby nie przypadkowe pominięcie pierwszego (dotyczy to także t. 59-61, które oznaczone są w A1 jako powtórzenie t. 3-5). Wersję tę wyróżnia łuk łączący synkopowaną półnutę w t. 4 i analog. z ósemką rozpoczynającą następną frazę, co oddziela półnutę od poprzedzających akordów. Łuk taki nie pojawia się w żadnym innym źródle.
Łuk Afrag reprezentuje przypuszczalnie drugi etap poszukiwań, w którym całość została objęta jednym łukiem. Obecność identycznego łuku w Wa w t. 27-29 oznacza najprawdopodobniej, że łuki A1 w tych taktach początkowo tak właśnie zinterpretowano w Wf1 (w ostatecznej postaci Wf łuk ten został zmieniony). Początek tego łuku jest niemal na pewno niedokładny, na co wskazuje łuk Afrag w t. 11-12, łuki wielu podobnych motywów w A1 oraz łuki Wf wszędzie tam, gdzie Chopin je korygował (patrz niżej) – wszystkie rozpoczynające się od szesnastki, a nie od ćwierćnuty. Oczyszczona z niedokładności, wersja ta wygląda następująco (łuk o takim zakresie został dodany przez Chopina w korekcie Wf w t. 59-60):
2. 
.
Ostatecznie Chopin najprawdopodobniej zrezygnował także z tej wersji, skracając łuk do postaci, którą widzimy w Wf2 w t. 3-4, a w obu Wf w t. 27-28:
3. 
.
Łuk występujący we wszystkich trzech miejscach w Wn1 różni się od powyższego jedynie późniejszym rozpoczęciem (od ćwierćnuty). Argumenty podane wyżej przy omówieniu łuku Afrag mają zastosowanie także tutaj, wskazując na bardzo prawdopodobne niedokładne odtworzenie w Wn notacji [A2] w tym szczególe (w Wn1 łuk w t. 59 zaczyna się pomiędzy szesnastką a ćwierćnutą; jeśli odpowiada to zapisowi [A2], łuk ten można interpretować jako zaczynający się od szesnastki). Po uwzględnieniu odpowiedniej poprawki widzimy, że wersja ta występuje zarówno w późniejszym autografie, jak i w Chopinowskich korektach Wf, toteż przyjmujemy ją do tekstu głównego we wszystkich miejscach. Mimo niedokładnie odtworzonego początku łuku, wersja Wn1 daje najbogatszy obraz artykulacji tej frazy dzięki kropce staccato na 1. akordzie t. 4 i analog.
Zupełnym nieporozumieniem jest łuk Wf1 (→Wa) w t. 4 – łuk, który w A1 biegnie od półnuty, odtworzono jako łuk dochodzący do półnuty (nie mówiąc już o przeniesieniu go pod pięciolinię, na stronę główek nutowych). Chopin zastąpił go łukiem w ostatecznej postaci w korekcie Wf2. Taki sam łuk miało Wf (→Wa) w t. 60. Korygując Wf1 (→Wf2), Chopin dodał górny łuk, biegnący od szesnastki w t. 59 do 1. ósemki w t. 61. Porównanie z korektami dwóch poprzednich analogicznych miejsc sugeruje, że Chopinowski wpis odtworzono niedokładnie, doprowadzając łuk o jedną nutę za daleko – widać to zwłaszcza w t. 27-29, w którym pierwotny łuk, zachowany w Wa, dochodził do 1. ósemki t. 29 i został w korekcie skrócony.
Wersje Wn2 świadczą o jego niestarannym przygotowaniu – w t. 28 przeoczono kropkę staccato, a w t. 59-60 – i kropkę i łuk.
Jako wersję alternatywną w stosunku do tekstu głównego (łuk nr 3 + kropka staccato), polecamy łukowanie nr 1, oparte na zapisie A1 i w zachowanych źródłach nigdy nie zastąpione innym (korekty Wf dotyczyły zawsze jego mocno zniekształconej postaci).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Niedokładności A
notacja: Łuki
