Wn1
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 7-9

Kontynuowany łuk do końca t. 8 w Afrag

!!!   miniat: wycinek, to co pod łukiem w t. 7-9 (do pauzy 9), tylko górna 5-linia.               EZnieU

Nowy łuk do końca t. 8 w A1, odczyt dosłowny

EZnieU1

2 łuki w A1, interpretacja kontekstowa

EZnieU2 oba łuki

Nowy łuk do t. 9 w Wf1

EZnieU2 bez końcówki z poprzednich taktów

Kontynuowany łuk do t. 9 w Wn

EZTU

Bez łuku w Wf2 i Wa

Kwestia podziału lub kontynuacji łuku nad pauzą w t. 7 i analog. przewija się przez cały Mazurek. Obie wersje są niewątpliwie autentyczne – w t. 7 występują w zachowanych autografach, zaś w pozostałych taktach A1 rozpoczyna zawsze nowy łuk, a oparte na [A2] Wn kontynuuje poprzedni. W tekście głównym przyjmujemy tę ostatnią wersję jako prawdopodobnie najpóźniejszą.
Różnice dotyczą także końcówki tego łuku, lecz w tym przypadku wersje autografów, z łukiem kończącym się w t. 8, są prawdopodobnie niedokładne:

  • zarówno w Afrag, jak i A1, mimo że odczytany dosłownie łuk nie dochodzi do t. 9, kształt jego końca sugeruje taką intencję, co w przypadku A1 realizuje się w analogicznych t. 32-33;
  • powyższe spostrzeżenie dotyczy także łuku A1 w t. 5-6 (a także 1-2) i znajduje potwierdzenie w kończącym pierwszą linijkę łuku w t. 9-10 – łuk ten, tak jak trzy poprzednie, nie wykracza poza takt z synkopowaną półnutą, jednak w t. 11 znajduje się jego dokończenie. Sugeruje to, że także poprzednie łuki w intencji Chopina dochodziły do ósemek rozpoczynających następne takty. Chopin postawił takie łuki w sposób niebudzący wątpliwości w analogicznych t. 25-27 i 31-33;
  • łuk Wf1, dochodzący do t. 9, może być następstwem korekty Chopina, gdyż w opartych na tym samym zapisie A1 t. 64-65, sztycharz odczytał łuk dosłownie, kończąc go na półnutowym akordzie w t. 64. Korekta ta mogła też polegać na dodaniu pominiętego początkowo łuku w ostatniej fazie poprawek, na co może wskazywać brak łuku w Wa. O korektę Chopina można podejrzewać również łuk Wf2 w t. 64-65, doprowadzony – wbrew Wf1 – do akordu na początku t. 65.

Brak omawianego łuku w Wf2 to z pewnością jedno z wielu przeoczeń tego wydania.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf, Autentyczne korekty Wf, Niepewna kontynuacja łuku, Łuki tenuto

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa