Wn2
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 2-3

Łuk do półnuty w Afrag i Wf (→Wa)

!!!   miniat: wycinek, t. 2 i ósemka t. 3, tylko górna 5-linia.                            EZnieU1

Łuk do końca taktu w A1, interpretacja kontekstowa

Łuk do t. 3 w Wn

Odczytane dosłownie łuki A1 w t. 2 i 6 nie dochodzą do początku t. 3 i 7, ale w czterech dalszych wypisanych powtórzeniach tej frazy (t. 10-11, 26-27, 30-31 i 34-35) już tak, co szczególnie wyraźnie widać w dwóch pierwszych przypadkach. Biorąc pod uwagę, że we wszystkich tych miejscach, łącznie z niewypisanymi w A1 t. 58-59, 62-63 i 66-67, Wn ma łuki dochodzące do początku drugiego taktu (lub dalej), zapisy w omawianych taktach uważamy za zarzucone przez Chopina lub po prostu niedokładne. W pozostałych wydaniach w żadnym z wymienionych miejsc nie ma śladów ingerencji Chopina – albo rutynowo poprawiono w nich niektóre oczywiste niedokładności podkładów, albo popełniono nowe błędy.

W t. 1-2 łuk A1 wydaje się być złożony z dwóch części. Zdaniem redakcji, kształt obu linii świadczy, że podział jest niemal na pewno wynikiem chwilowej przerwy w dopływie atramentu do końcówki pióra.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Łuki tenuto

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa