op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
op. 31, Scherzo b-moll
![](/build/images/x_button.png)
Odczytany dosłownie, prawy koniec łuku nie wykracza poza t. 283, jednak jego kształt wyraźnie sugeruje doprowadzenie do ostatniej nuty pasażu. Tak też to zrozumiano w pozostałych źródłach, co jako naturalne zarówno od strony muzycznej, jak i pianistycznej przyjmujemy w tekście głównym. Słuszność tej decyzji potwierdza łuk A w analogicznych t. 385-386, przedłużany i wyraźnie dociągnięty do cis4.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki