|
6 krótszych i 2 dłuższe łuki w A !!! miniat: nic. TGTU prócz 554-5, gdzie dłuższe łuki (EZnieU) |
|
4 krótsze i 4 dłuższe łuki w KF dłuższe EZnieU 554-5 i 558-9 |
|
3 krótsze i 5 dłuższych łuków w Wf dłuższe EZnieU 554-5 i 558-9 + pr.r. 556-7 |
|
7 krótszych i 1 dłuższy łuk w Wn1 dłuższy EZnieU 558-9 pr.r. |
|
5 krótszych i 3 dłuższe łuki w Wa dłuższe EZnieU 556-7 pr.r. i 558-9 oba |
|
8 krótszych łuków w Wn2 (→Wn3) EZTU |
|
8 dłuższych łuków, alternatywna propozycja redakcji EZnieU |
Tak jak w poprzednich częściach wykorzystujących materiał motywiczny tematu cis-moll (t. 310-333, 412-435 i 492-515 i 544-551), także w t. 552-579 grupy pięciu ósemek objęte są w źródłach łukami o różnej długości – niewykraczającymi poza kreskę taktową (łuki 5-nutowe) lub dochodzącymi do początku następnego taktu (6-nutowe). Jednorodność motywów skłania do prób ujednolicenia zapisu, jednak wyraźna różnica fakturalna między t. 552-559 a następnymi – obecność akordów na końcu figur pierwszej grupy – sugeruje, że Chopin mógł chcieć zróżnicować łukowanie obu grup. Sugestię tę w dużym stopniu potwierdza notacja A:
- w pierwszej grupie jest 5 krótszych łuków przy 2 dłuższych (t. 554-555) i jednym wątpliwym (t. 556-557, pr.r.);
- w drugiej grupie jest 8 dłuższych łuków przy 4 krótszych (t. 562-563 pr.r., 568-569 oba i 570-571 pr.r.) i 3 wątpliwych (t. 566-567 pr.r., 570-571 l.r. i 574-575).
Trzeba dodać, że w kilku miejscach można sensownie uzasadnić inne niż dosłowne odczytanie, np. krótszy łuk pr.r. w t. 562 mógł wynikać z obawy przed potencjalną kolizją z akcentem na początku t. 563, a wątpliwy łuk pr.r. w t. 566-567 pisany był już resztką atramentu (widać przerwy spowodowane jego brakiem), więc mogło go zabraknąć i w końcówce.
Nic nie wskazuje, by Chopin ingerował w zakres omawianych łuków w późniejszych źródłach – KF i Wf odtwarzają A z drobnymi, najprawdopodobniej przypadkowymi niedokładnościami, z których najwyraźniejsze to wydłużenie łuków w t. 558-559 (w obu źródłach) oraz pominięcie łuku w t. 574-575 w Wf. Podobnie do niedokładności trzeba zaliczyć odstępstwa Wa od Wf (z wyjątkiem uzupełnienia przeoczonego łuku) i Wn1 od KF. Łuki w Wn2 (→Wn3) zostały konsekwentnie ujednolicone, tak jak w całej środkowej części Scherza.
Ostatecznie tekst główny opieramy na powyższej analizie zapisu A, podając 5-nutowe łuki w t. 552-558, a 6-nutowe w t. 560-579. W pierwszej grupie alternatywnie proponujemy także łuki 6-nutowe.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Niedokładności Wa, Niedokładności KF, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji