Wn2
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSf - Egzemplarz Schiffmacher
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 485-490

4-nutowe łuki w A (→KFWn1, →WfWa) i Wn3

!!!   miniat: motyw t. 485-6, tylko dolna 5-linia, wycinek.                  TGTU = 2 łuki 485-6 i 489-90

3-nutowe łuki w Wn2

jednotaktowe 485 i 489 (jak 477 i 481)

Krótsze łuki Wn2 w t. 485-486 i 489-490 (a także 477-478, 481-482 i 490-491) to niewątpliwie efekt adiustacji, choć nie jest jasne, jaki był jej powód. Mogły tu wchodzić w grę nawyki myślenia kategoriami smyczkowania – dołączenie kończącej motyw a przypadającej na mocną część taktu nuty do poprzednich byłoby na instrumentach smyczkowych nienaturalne.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja J. Ekiera), Warszawa