|
Zakończenie łuku A, odczyt dosłowny !!! miniat: wycinek, t. 350 i początek 351, tylko dolna 5-linia. EZnieU, prawy koniec łuku + Ped |
|
|
Łuk do H w A, możliwa interpretacja EZnieU1 prawy koniec + Ped |
|
|
Łuk do e w A, interpretacja kontekstowa (→KF→Wn, →Wf→Wa) EZTU, prawy koniec + Ped |
|
|
2 łuki w A, inna interpretacja EZTU (prawy koniec + Ped) + łuk EZnieU2 |
Moment zakończenia łuku jest w A niejasny – linia urywa się pod 3. ćwierćnutą, ale jej kształt nie wskazuje raczej na dość częste u Chopina swobodne machnięcie piórem. Być może więc Chopin miał na myśli łuk-tenuto (dla e) lub nawet zmierzał do H na początku następnego taktu, lecz nie zauważył, że zabrakło atramentu. Inna możliwość, to niezamierzone zetknięcie łuku dolnego głosu dochodzącego do półnuty e i łuku pod dwiema ćwierćnutami górnego głosu. Żadnej z tych dwóch możliwości nie potwierdza jednak analiza kontekstowa – w analogicznym t. 452 łuk ledwie dochodzi do półnuty e, a łuki motywiczne w górnym głosie l.r. w ogóle w tej części nie występują, mimo 12 podobnych sytuacji. W obu źródłach opartych bezpośrednio na A – KF i Wf – łuk doprowadzony jest do półnuty e (łuk KF, mimo że niewiele krótszy niż ten w A, ma jednak taki kształt, że nie sposób go odczytać inaczej). W tej sytuacji tę właśnie wersję, zgodną z analogicznym t. 452, przyjmujemy w tekście głównym.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki