Łuk pod 2. i 3. ćwierćnutą, jedyny w partii l.r. w obu wystąpieniach tematu cis-moll (nie licząc t. 325 i analog.), można uważać za wzorcowy, do zastosowania we wszystkich podobnie zbudowanych figurach. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest jednak pozostawienie łuku jako nieszkodliwej pozostałości po poszukiwaniach najodpowiedniejszego sposobu oznaczenia tego akompaniamentu. Łuki widoczne są bowiem zarówno w pierwotnej, skreślonej w A wersji t. 310-311, jak i w analogicznych t. 412-415, gdzie czterotaktowy łuk również został skreślony. Można na tej podstawie sądzić, że Chopin ostatecznie zrezygnował z łuków w tej partii, zadowalając się powtórzonym kilkakrotnie (w t. 326, 412 i 428) określeniem legato.
Brak łuku w Wf (→Wa) to zapewne przeoczenie sztycharza, ale biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, można tę wersję traktować jako równorzędną.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf
notacja: Łuki
