|
ges2-c3-ges3 w A (odczyt dosłowny→Wf→Wa) !!! miniat: wycinek ten akord, tylko górna 5-linia. Tu pusta klisza |
|
|
TGTU |
Wersja zapisana w A (→Wf→Wa) – akord ges2-c3-ges3 – jest zdaniem redakcji błędna, choć nie ma na to w źródłach żadnego dowodu. Kasowniki dopisane w KF niemal na pewno nie pochodzą bowiem spod ręki Chopina, nie ma też żadnych dopisków w zachowanych egzemplarzach lekcyjnych. Za pomyłką Chopina, skorygowaną przez Fontanę, przemawiają:
- Charakterystyczny dla tego tematu motyw czterech nut, z których trzecia, będąca powtórzeniem dwóch poprzednich, tworzy dysonans (opóźnienie) z akordem leżącym u podstawy figuracji l.r. Motyw ten lub jego wariant pojawia się wielokrotnie, a w rozbudowanej końcówce tematu stanowi jej główny budulec melodyczny – patrz t. 687-688, 695-696, 699-700, 701-702, 703-704. Użycie w omawianym takcie akordu z g2-g3 kreuje jeszcze jedno wystąpienie tego motywu, organicznie wiążące finalną kulminację tematu z poprzedzającą progresją.
- Inne przykłady trafnych adiustacji Fontany w Scherzu – dopisanie przeoczonego przez Chopina przenośnika oktawowego w t. 31-33 i 262 oraz prawdopodobnie kasownika podwyższającego ges2 na g2 w t. 209.
W Wa2 (→Wa3) przed omawianymi nutami dowolnie dodano ostrzegawcze bemole.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy A, Adiustacje Fontany
notacja: Wysokość