Wn3
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSf - Egzemplarz Schiffmacher
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 1-3

Bez łuków l.r. w A (→KF) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: wycinek, t. 1 i 1. ćwierćnuta t. 2.              Tu pusta klisza 

Łuki l.r. w Wf (→Wa) i Wn1

EZnieU 2 łuki

Łuki l.r. dodane w t. 1-2, 2-3 w Wf są niemal na pewno nieautentyczne. Dodano je prawdopodob­nie ze względu na zmianę układu graficznego tekstu – w pisowni A (→KFWn) partia pr.r. umieszczona jest razem z l.r. na dolnej pięcio­linii, dzięki czemu łuk nad nutami w naturalny spo­sób odnosi się do obu partii. W Wf (→Wa) partię pr.r. przeniesiono na górną pięciolinię i kwestia arty­ku­lacji i frazowania l.r. przestała być tak oczy­wi­sta. Mógł na to zwrócić uwagę sam Chopin, ale trudno przypuszczać, by dodał łuk sugerujący odmienne frazowanie l.r. Identyczne uzupełnienie w Wn1, niekorygowanym przez Chopina, dosko­na­le ilustruje sposób myślenia sztycharzy lub adiustatorów (w Wn1 i Wa w t. 1-2 do łuku l.r. dopasowano także łuk pr.r., wbrew podkładom).

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 9-35

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Adiustacje Wf

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.