Wn2
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSf - Egzemplarz Schiffmacher
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 30-31

w A (odczyt dosłowny→Wf)

!!!   miniat: te takty, wycinek (tu Wf), tylko górna 5-linia.                                         EZnieU

 w A (interpretacja) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: wycinek A (t. 30 z widłami, tylko górna 5-linia)                                         EZnieU1

Akcent długi w KF

EZnieU2

Krótki akcent w Wn1

 w Wa

EZTU

Interpretacja zapisu A nastręcza tu trudności – t. 30 jest ostatni w linii, a znak  wykracza daleko poza kreskę taktową (w t. 31 nie ma już żadnego znaku). Przyjmujemy, że oznacza to półtorataktowy znak, jak jest w Wn2 (→Wn3). W tekście głównym, zgodnie z analizą Chopino­wskich znaków  lub  w tej i analogicz­nych parach taktów (patrz t. 6-7), podajemy tu uśrednione, mniej więcej jednotaktowe widełki Wa. Wszystkie znaki, niezależnie od ich fakty­cz­nej długości, należy tu zdaniem redakcji odczy­tywać jako akcenty długie.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Zakresy widełek dynamicznych, Adiustacje Wn, Niedokładności KF

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.