Strona:
Źródło tekstu:
s. 20, t. 476-495
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
t. 477-478
Zdaniem redakcji, łuki źródeł stanowią tu niepotrzebną komplikację zapisu (por. t. 473-474 i 475-476), a ich autentyczność wcale nie jest pewna – łuk w t. 477 mógł np. być przedłużany w [A], co sztycharz Wf mylnie zinterpretował jako dodanie drugiego łuku. Można też sobie wyobrazić dodanie drugiego łuku w korekcie Wf, jako uproszczoną formę jego przedłużenia. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym podajemy jeden łuk nad całym pasażem.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia:
notacja: Łuki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wf1, WfD, WfH, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, Wn2a, WfFo