op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. III
W WfH dolna półnuta F jest przekreślona. Tak jak w kilku innych przypadkach, jest to zdaniem redakcji jedynie dodatkowe podkreślenie braku uderzenia tej nuty, a nie faktyczna rezygnacja z jej przetrzymania. Tego typu przeniesienie podstawy basowej z zachowaniem nuty wspólnej jest jednym z charakterystycznych chwytów Chopinowskich, por. np. 360-363 i 368-369, a także Etiudę C op. 10 nr 1, t. 49-50 i 65-66 czy Fantazję A op. 13, t. 114-119.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfH
notacja: Rytm
