op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. III
Ślady widoczne w Wf dowodzą, że każda ósemka fis miała w tych taktach dodatkową laseczkę ćwierćnutową, usuniętą ostatecznie w korekcie. Zdaniem redakcji, nie była to pierwotna wersja, gdyż Chopin nie pisał przetrzymań, których nawet największa ręka nie była w stanie wykonać. Najprawdopodobniej sztycharz błędnie zinterpretował kreski, które Chopin spiesząc się pisał odruchowo wraz z główkami nut na liniach dodanych. Motywacją tego odruchu było uwidocznienie główki nutowej przekreślonej linią dodaną; maniera ta niejednokrotnie doprowadziła do nieporozumień – por. np. Mazurek b op. 24 nr 4, t. 23 lub Etiudę F op. 10 nr 8, t. 4-7. Nieporozumienie w omawianych taktach mogło wpłynąć na zlekceważenie przez sztycharza ewentualnych znaków staccato pod tymi nutami – mógł on uznać równoczesne przedłużanie i skracanie tych nut za pozbawione sensu, a pamiętając siedmiokrotne przedłużenia fis w t. 393-401, zdecydował się na laseczki.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf, Niepewne nuty na liniach dodanych
notacja: Rytm
