Wn3
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 508

Akcenty długie w Wf (→Wa)

!!!   miniat: ta co w następnym takcie.               Tu 3 akcenty długie = EZnieU

 w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

3 krótkie akcenty w Wn3

EZTU

Trzy znaki mają w większości wydań postać akcentów długich lub krótkich diminuend. Rozróżnienie ich w tym kontekście jest zresztą niełatwe i przyjęta przez nas kwalifikacja nie może być uważana za definitywną. W tekście głównym przychylamy się do interpretacji zastosowanej w Wn3, uważając notację analogicznego t. 504 za dokładniejszą.

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 505-508

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa