Wn1
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 312-314

Bez kreseczek w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 2 takty (312-3) i 1. ósemka 314, tylko górna 5-linia.               TGTU = ff pod 2. ósemką 313

Kreseczki w Wn

w t. 312-3 kontynuacja kreseczek, aż do ff pod 2. ósemką

Możliwa interpretacja Wf

kreseczki w nawiasie kwadratowym do ff (pod 2. ósemką) i dalej (też w nawiasie) do fff.

Inna interpretacja

bez kreseczek (jak TGTU), ale ff EZnieU 

Oznaczenia dynamiczne w t. 310-314 rodzą wątpliwości, zwłaszcza w Wf (→Wa) – odczytane dosłownie, crescendo trwające tylko dwa takty wydaje się w tym kontekście nienaturalne, a i umiejscowienie znaku  nasuwa przypuszczenie niedokładności (por. analogiczne t. 82-86). Ustalenie, jak wyglądała notacja [A], nie wydaje się jednak możliwe, toteż proponujemy kilka możliwych modyfikacji pisowni opartego na autografie Wf. Jedną z nich wprowadzono już w Wn, inne to przedłużenie zakresu crescendo aż do  w t. 314 lub niewielkie przesunięcie , wiążące to określenie ze wznowieniem ruchu szesnastek w melodii.

W tekście głównym pozostawiamy wersję Wf (→Wa). Może ona wprawdzie sugerować niuanse niepewnej autentyczności, ale ogólny obraz dynamiki tego fragmentu daje się z niej bez problemów odczytać. Niewykluczone zresztą, że zawiera ona elementy korygowane przez Chopina:

  • jeśli pominąć ​​​​​​​ w t. 314, widać, że pozostałe wskazówki (cresc. - - - i ) odpowiadają niedokładne odtworzonym określeniom analogicznych t. 82-86 – kreseczki wyznaczające zakres crescenda urywają się przedwcześnie, a  umieszczono w niewłaściwym takcie (313 zamiast 314). Przyczyną niedokładności mogła być pośpieszna notacja [A] lub niestaranność sztycharza (a może oba te czynniki);
  • korygując Wf (→Wa), Chopin mógł zatem dodać  w t. 314, by zdefiniować punkt kulminacyjny we właściwym miejscu, nie komplikując przy tym zbytnio korekty.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf, Adiustacje Wn

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Kolekcja Ewy i Jeremiusza Glensków, Poznań