op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. III
Jako górną nutę ostatniej ósemki l.r. Wf (→Wn1→Wn2) ma błędnie fis1. Co więcej, ślady widoczne w Wf dowodzą, że nutę tę wprowadzono w korekcie zamiast prawidłowego gis1 (po gis1 pozostał dość wyraźny ślad 3. linii dodanej, przecinającej nieco za wysoko umieszczoną główkę nuty; w rezultacie błąd nie rzuca się w oczy). Rozwiązanie zagadki przynosi 2. ósemka, w której prawidłowe fis1 również było korygowane z gis1. Sztycharz musiał więc początkowo wydrukować w obu miejscach gis1, a następnie pomyłkowo zmienić obie nuty. Błąd poprawiono w Wa i Wn3.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy wynikające z poprawek, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Błędy powtórzone Wn
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji