|
!!! miniat: od 4. do 8. szesnastki, tylko dolna 5-linia, bez pedału. Tu fis2 zamiast e2 jako 6. szesnastka |
|
|
e2 w WfS TGTU |
W tym i w poprzednim takcie w wersji drukowanej pojawiają się nieregularności w figuracji (jeśli za regularne uznać schematy występujące równolegle w drugiej ręce, a ponadto w pasażach fis-moll w t. 111-112) – a2 jako 6. nuta pr.r. w t. 112 i fis2 jako 6. nuta l.r. w t. 113. Obie zostały zmienione w WfS, co może, lecz samo w sobie nie musi oznaczać, że mamy do czynienia z błędami.
Dla przejścia z fis2 na e2 pomiędzy 6. a 8. szesnastką t. 113 można szukać uzasadnienia w postępie fis1-e1 partii altówek (1. i 2. ćwierćnuta taktu). Ponieważ jednak oba dźwięki są składnikami akordu mollowej subdominanty z sekstą, będącego osnową pasażu, "przejście" to jest bez specjalnego zaakcentowania praktycznie niezauważalne. Użycie fis2 zamiast regularnego e2 jest więc nieuzasadnione brzmieniowo, a zmiana w WfS to prawdopodobnie poprawka błędu, wywołanego np. nieprecyzyjną pisownią tej nuty w [A].
W t. 112 sytuacja jest nieco inna – a2 nie jest składnikiem akordu, na którym oparty jest pasaż (cis-moll) i lokalnie wyraźnie się wyróżnia. Mimo to wydaje się mało prawdopodobne, by ta nuta była zamierzona przez Chopina – aby tego rodzaju odosobniony efekt nabrał muzycznego znaczenia, powinien był zostać podkreślony, np. akcentem (por. np. III część, t. 145 i 147, Etiudę C op. 10 nr 1, t. 8 lub Preludium F op. 28 nr 23, t. 21). Z tego względu również w tym przypadku uważamy wpis w WfS za korektę błędu i w tekście głównym przyjmujemy gis2.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Błędy Wf, Dopiski WfS
notacja: Wysokość