|
Ciągły łuk w źródłach !!! miniat: 3 ostatnie triole, tylko dolna 5-linia, bez pedału i palcowania. EZnieU |
|
2 łuki proponowane przez redakcję EZTU |
Widoczne w Wf ślady korygowania łuków w t. 106-113 dowodzą, że Chopin poświęcił dużo uwagi oznaczeniom artykulacji w tej części (patrz też uwaga dotycząca staccata w t. 110). Może to również świadczyć o niedokładnej notacji [A] w tym względzie (lub niestaranności sztycharza – por. charakterystykę Wn1 w Koncercie f op. 21). Na zdjęciach różnych egzemplarzy Wf, prezentowanych w mUltimate Chopin, ślady usuwanych łuków można dostrzec w 2. połowie t. 106 (dwa łuki w l.r.), w 1. połowie t. 108 (dwa łuki w l.r.), na 4. mierze t. 108 (obie ręce), na 3. mierze t. 109 (l.r.), w 1. połowie t. 110 (pr.r.), na 4. mierze t. 111 i 113 (l.r.), w 1. połowie t. 112 (dwa łuki pr.r.) oraz w 2. połowie t. 112 (l.r.). Można przypuszczać, że także w miejscach, w których śladów zmian nie widać, niektóre łuki dodano w korekcie.Ostateczny efekt budzi jednak w pewnych miejscach wątpliwości – można podejrzewać, że przy realizacji korekty w dwóch miejscach doszło do niedokładnego odtworzenia intencji Chopina:
- Ciągły łuk l.r., biegnący od początku 2. połowy tego taktu do końca linii (i dalej do 3. miary następnego taktu), został najprawdopodobniej dodany przez Chopina w korekcie Wf. Świadczą o tym ślady usuwania łuku obejmującego ostatnie 4 szesnastki t. 108. W takcie tym widoczne są również ślady łączenia i przedłużania łuków l.r. w 1. połowie taktu oraz przedłużania łuku pr.r., który pierwotnie rozpoczynał się dopiero na 4. mierze taktu. Zdaniem redakcji, można w tej sytuacji podejrzewać niedokładność w realizacji korekty łukowania – sztycharz mógł zasugerować się wymienionymi dwoma półtaktowymi łukami i zlekceważyć przerwę w omawianym łuku. Jest to tym bardziej prawdopodobne, że dopisany z Chopinowskim rozmachem łuk mógł robić wrażenie dołączonego do łuku wydrukowanego w końcówce taktu, zwłaszcza że ten ostatni był przedłużany także z drugiej strony, w kierunku następnego taktu. Z tego względu wydaje się całkiem prawdopodobne, że kompozytor miał tu na myśli – podobnie jak w analogicznym t. 106 – dwa łuki, rozdzielone nad pauzą. Nie wyklucza to autentyczności łuku źródłowego – być może Chopin chciał w t. 108-109 zasugerować bardziej długooddechowe myślenie w partiach obu rąk.
-
Występujący w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) łuk w 2. połowie t. 113, mimo że dodany w korekcie zamiast łuku obejmującego tylko ostatnią triolę szesnastek, jest niemal na pewno błędny. Podobnie jak w analogicznym t. 111, Chopin chciał przedłużyć łuk, jednak ze względu na stwarzający niepotrzebną komplikację zapis pierwszej trioli tego pasażu w kluczu basowym nowy łuk rozpoczęto o jedną triolę za późno. Pomyłkę mógł zresztą popełnić sam kompozytor, zmylony błędnie umieszczonym znakiem
.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niedokładności Wf, Autentyczne korekty Wf
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji