|
!!! miniat: nic. krótki zamiast długiego |
|
Akcent długi proponowany przez redakcję |
Autografy Etiud op. 10, wydanych tym samym trybem co Koncert, dostarczają bezcennych danych zarówno o tym, jak Chopin notował swoje utwory w tym okresie, jak i o tym, jak pisownię Chopina rozumieli sztycharze. Nasze propozycje dotyczące użycia akcentów długich opieramy m.in. na analizie tego materiału. Przykłady odtworzenia akcentów długich jako krótkich: Etiuda es op. 10 nr 6, t. 6-7, Etiuda c op. 10 nr 12, t. 69.
Długa, lokalnie najwyższa nuta to typowe miejsce dla akcentu długiego, toteż – uwzględniając możliwość niedokładnego odtworzenia znaku przez sztycharza Wf – w tekście głównym proponujemy akcent długi.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji