mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 155

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 pod 2. ósemką w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.               wg opisu

 pod E proponowany przez redakcję
..

Umieszczenie znaku  dopiero pod 2. ósemką to z pewnością wynik niezrozumienia pisowni rękopiśmiennego podkładu – ze względu na brak miejsca Chopin nierzadko stawiał znaki pedalizacji obok nisko położonych nut.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 158

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Półnuta w Wf

!!!   miniat: nic.                     Tu pusta klisza 

Półnuta z kropką w Wn i Wa
..

Porównanie z podobnymi t. 160, 513 i 515 wskazuje na bardzo prawdopodobne przeoczenie w Wf kropki przedłużającej półnutę fis.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 175-176

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

2 łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. miara + 5. ósemka t. 175, tylko górna 5-linia.             Tu łuki od 2. szesnastki do ósemki (2 razy), bez ostatniego

3 łuki w Wn3

jak war. 11 tylko z trzecim łukiem (na 3 szesnastki, od drugiej)

3 łuki proponowane przez redakcję

TGTU
..

Porównanie łuków w analogicznych t. 175-176 i 530-531 prowadzi do wniosku, że są one najprawdopodobniej niedokładne w obu miejscach. Chopin nie był bardzo staranny, jeśli chodzi o tego typu krótkie łuki nad motywami, których zasięg jest jasno wyznaczony w inny sposób, w tym wypadku układem wiązań, akcentami i znakami staccato. Z tego względu, w tekście głównym ujednolicamy wszystkie te łuki (w tym uzupełniamy pominięty drugi łuk w t. 176), uznając za miarodajne końce łuków w ekspozycji, a początki w repryzie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 179-193

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf wszystkie znaki  umieszczone są przed nutą basową, której niewątpliwie dotyczą. W wielu miejscach znaki wypadają przez to pod ostatnimi szesnastkami poprzednich taktów. Ta wynikająca z braku miejsca, niedokładna pisownia mogła występować już w autografie, jako że przykłady takich zapisów spotykamy w autografach Chopina niejednokrotnie. Notację tę w zdecydowanej większości taktów powtórzono w Wn1 (→Wn2) i Wa. Standardową pisownię wprowadzono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 187

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk od h2 w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                 EZnieU

Łuk od h1 w Wa i Wn3

EZTU
..

Porównanie z łukami podobnych figur tego odcinka (od t. 179) dowodzi, że łuk Wf (→Wn1→Wn2) jest niedokładny, co zresztą mogło mieć źródło w niestarannej notacji [A]. W tekście głównym uwzględniamy więc odpowiednią poprawkę wprowadzoną w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn