op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. I
W Wf wszystkie znaki 
umieszczone są przed nutą basową, której niewątpliwie dotyczą. W wielu miejscach znaki wypadają przez to pod ostatnimi szesnastkami poprzednich taktów. Ta wynikająca z braku miejsca, niedokładna pisownia mogła występować już w autografie, jako że przykłady takich zapisów spotykamy w autografach Chopina niejednokrotnie. Notację tę w zdecydowanej większości taktów powtórzono w Wn1 (→Wn2) i Wa. Standardową pisownię wprowadzono w Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niedokładności Wf, Adiustacje Wn
notacja: Pedalizacja
