Zagadnienia : Niedokładne łuki A
|
t. 39-40
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Łuk Atut, obejmujący pierwotnie tylko 4 ósemki (jak w następnych taktach) był prawdopodobnie przedłużany. Zdaniem redakcji, nie jest jednak pewne, czy krótka, zygzakowata linia została dopisana celowo – w ten sposób mógłby wyglądać ślad po niezamierzonym dotknięciu pióra. Możliwe również, że Chopin chciał przedłużyć ten łuk, jednak zawahał się pisząc i ostatecznie zrezygnował z dłuższych łuków – żaden z dalszych łuków nad podobnymi motywami nie został przecież przedłużony. Przekonani, że wszystkie motywy w t. 39-44 powinny być wykonane w podobny sposób, w tekście głównym proponujemy nieprzedłużony łuk. Rozwiązanie to przyjęto także w Wn3, przypuszczalnie na podstawie porównania z następnymi taktami. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 45
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Rozpoczęcie łuku Atut od 2. szesnastki, mimo że powtórzone następnie w t. 47, wydaje się niedokładnością zapisu. Zapis taki sugerowałby bowiem oddzielenie artykulacyjne 1. szesnastki tremolanda, co jest z pianistycznego punktu widzenia niezręczne. Z tego względu w tekście głównym podajemy interpretację przyjętą w Wf (→Wn,Wa). Dosłowne odczytanie Atut ma wszakże pewne zalety, jeśli traktować łuk jako znak frazowy – podkreśla graficznie motyw górnego głosu, h2-ais2. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
||||||||
|
t. 46-47
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Odczytanie łuków Atut przez sztycharza Wf (→Wa,Wn1→Wn2) można uznać za usprawiedliwione, gdyż notacja rękopisu jest najprawdopodobniej niedokładna. W tekście głównym podajemy inną interpretację Atut, opartą na założeniu, że podobnie wyglądające początki łuków w t. 45 i 47 oznaczają to samo – łuki od początku szesnastkowego tremolanda (por. jednak uwagę w t. 45). Rozwiązanie to przyjęto w Wn3. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 77-78
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Kwestia przetrzymania półnuty H nie jest jasna. T. 77 jest ostatni na stronie Atut i nie ma w nim łuku przetrzymującego tę nutę. Jednak na nowej stronie, w t. 78 jest wpisane dokończenie takiego łuku. Ponieważ w analogicznej sytuacji w t. 81-82 Chopin nie wpisał odpowiedniego łuku, przyjmujemy – zgodnie z Wf (→Wn) – że końcówka łuku została w t. 78 wpisana przez pomyłkę. W tej sytuacji dodany zapewne przez Fontanę, wzorowany na partii solowej (t. 238-239 i 242-243) łuk Wa można traktować jako wariant niepewnej autentyczności. Patrz też t. 81-82. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Niedokładności A |
||||||||
|
t. 96-98
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Atut łuk w kończącym linijkę t. 96 wyprowadzony jest daleko poza kreskę taktową, można więc sądzić, że mimo braku jego dokończenia w następnej linii Chopin planował znacznie dłuższy łuk, najprawdopodobniej o podobnym zakresie jak cztery takty wcześniej. Taką interpretację przyjmujemy w tekście głównym. W Wf (→Wa,Wn1→Wn2) łuk doprowadzono tylko do początku t. 97, a w Wn3 skrócono jeszcze bardziej, obejmując nim jedynie szesnastki w t. 96 (por. uwagę do t. 93). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
