mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 156-158

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W t. 156 i 158 w Wn3 powtarzane akordy zapisano skrótowo jako punktowane półnuty z tremolami ósemkowymi. Podobnie w t. 160, 162 i 171-172.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 158

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Półnuta w Wf

!!!   miniat: nic.                     Tu pusta klisza 

Półnuta z kropką w Wn i Wa
..

Porównanie z podobnymi t. 160, 513 i 515 wskazuje na bardzo prawdopodobne przeoczenie w Wf kropki przedłużającej półnutę fis.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 160-172

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wn3 powtarzane akordy w t. 160, 162 i 171-172 zapisano skrótowo jako półnuty z tremolami ósemkowymi.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 161

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk od c3 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                  Łuk od 8. nuty EZnieU1

Łuk od a3 w Wn3

TGTU
..

Łuk Wf (→Wa,Wn1→Wn2) jest wyraźnie niedokładny – rozpoczyna się w miejscu, w którym w wydaniach tych kończy sie przenośnik oktawowy. Łuk w autografie najprawdopodobniej obejmował całą nieregularną grupę szesnastek – Chopin pisał tego typu łuki do pewnego stopnia rutynowo (por. np. Koncert f op. 21, cz. II, t. 26, 28, 30, 31). Dlatego w tekście głównym proponujemy taki właśnie łuk, wprowadzony także w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 162

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Szesnastki h1-a1 w Wf, odczyt dosłowny

Szesnastki h1-a1 w Wf, interpretacja kontekstowa

Trzydziestodwójki h1-a1 w Wn

EZnieU1

Szesnastka a1 w Wa

EZnieU2

Szesnastki a1-g1 w WfD

!!!  EZTU
..

Rytm 1. miary taktu, w Wf zapisany z błędem, dopuszcza dwa naturalne sposoby poprawienia – zmianę szesnastek na trzydziestodwójki, co zrobiono w Wn, lub skrócenie pierwszej nuty, jak to poprawiono w WfD. Za bardziej prawdopodobny uznajemy drugi sposób, odpowiadający rozplanowaniu nut względem ósemek l.r. i potwierdzony autorytetem WfD.

Oprócz poprawki błędu rytmicznego wpis w WfD zmienia także wysokości 2. i 3. nuty z h1-a1 na a1-g1. Można w tym widzieć wersję alternatywną w stosunku do tekstu drukowanego (wariant), jednak zdaniem redakcji jest to również poprawka błędu.

Jak doszło do powstania wersji Wa, można się jedynie domyślać, nic jednak nie wskazuje na to, by mogła ona odpowiadać ostatecznej intencji Chopina.

W tekście głównym podajemy wersję WfD, skorygowaną na lekcji z Chopinem zarówno pod względem rytmicznym, jak i melodycznym. Wersja ta jest zgodna z niebudzącą żadnych wątpliwości wersją analogicznego t. 517.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne