mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 139

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf brak  podwyższającego d2 na dis2. Oczywistą pomyłkę poprawiono w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 139-148

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez łuków l.r. w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.             TGTU = puste

Łuki l.r. w Wa i Wn3

2 łuki pod l.r., zasięg jak prawa
..

Łuki l.r. dodane w t. 139-140 i 147-148 w Wa i Wn3, choć merytorycznie niewątpliwie uzasadnione, nie są konieczne, gdyż w tego typu kontekstach Chopin na ogół uważał łuki nad pr.r. za wystarczające – por. np. łuki w pierwszej części Etiudy h op. 25 nr 10.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 141

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf (→Wa1) pominięto kropki przedłużające półnutę E-H. Oczywistą pomyłkę poprawiono w Wn i Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy powtórzone Wa

t. 142-144

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez łuku w Wf (→Wa1,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

Łuk w t. 143-144 w Wa2 (→Wa3)

t. 143-144

Łuk w t. 142-144 w Wn3

TGTU, ale bez nawiasów

Łuk w t. 142-144 proponowany przez redakcję

TGTU
..

Brak łuku jest tu zapewne niedopatrzeniem – Chopina lub sztycharza Wf (→Wa1,Wn1→Wn2) – por. analogiczną frazę 4 takty dalej. Łuk w t. 143-144 uzupełniono w Wa2 (→Wa3), a nad całym pochodem szesnastek w Wn3. W tekście głównym proponujemy to drugie rozwiązanie, z zastrzeżeniem, że autentyczny łuk mógł być poprowadzony dalej, być może aż do t. 146.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 144-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                      Tu pusta klisza 

Akcenty w Wn3

pod i nad (jak przedtem) na 2. i 3. miarę 144 i na każdą miarę 152
..

Dodane w Wn3 akcenty w t. 144 i 152, pozornie uzasadnione jednorodną budową figuracji, nie muszą odpowiadać intencji Chopina. Wprawdzie oznaczenia podawane jako wzorzec, który domyślnie obowiązuje w całym podobnie zbudowanym odcinku, są u Chopina częstym zjawiskiem (por. np. pedalizację w t. 187-193, a także akcenty w Etiudzie C op. 10 nr 1 czy łuki l.r. w Nokturnie Des op. 27 nr 1), ale w tym kontekście – opadające pochody, zakończone motywami o bardziej lirycznym charakterze ( raczej nie obowiązuje do końca frazy w t. 146, skoro Chopin powtórzył je w t. 147) – pominięcie kilku końcowych znaków może równie dobrze zawierać sugestię łagodzenia wirtuozowskiej energii. Nawet fakt, że za pierwszym razem "brakuje" dwóch, a za drugim trzech akcentów, można odczytać jako wskazówkę większego diminuenda za drugim razem, co współgra z przebiegiem napięć harmonicznych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn