Atut
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 558-560

Łuki motywiczne w Wf (→Wa)

!!!   miniat: cztery akordy z łukami, ścieśnione, tylko dolna 5-linia.                  EZTU

Łuki przetrzymujące w Wn

EZnieU

Dolne łuki w Wf (→Wa) łączą nie najniższe (skrajne) nuty, jak to odtworzono w Wn, lecz pary niższych wewnętrznych nut, d1-c1c1-h. Wprawdzie w Wf łuki nie zawsze są dokładnie umiejscowione (patrz np. linijkę wyżej t. 554-555), jednak spośród omawianych łuków tylko drugi można by uznać za wydrukowany wyżej ze względu na brak miejsca. Dlatego w tekście głównym zachowujemy pisownię źródła podstawowego (Wf). Z drugiej strony, jeśli w [A] były łuki przetrzymujące –  – to sztycharz Wf łatwo mógł błędnie zinterpretować ten zapis (w powyższym przykładzie odtwarzamy Chopinowski sposób pisania łuków przetrzymujących i sekund w akordach – por. np. Atut, łuki w t. 103-104 i 106-107 oraz sekundy w t. 3 i 8). Wersję Wn można więc traktować jako alternatywną interpretację zapisu Wf, być może zgodną z intencją Chopina.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.