Wn3
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 616

fis2 w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: ta co przy akcencie, ale bez akcentu.                  Tu pusta klisza 

f2​​​​​​​​​​​​​​ w Wa

kaso zamiast #

f2 z  w Wn3

TGTU

Wersja Wa jest niemal na pewno błędna – pojawienie się nut ais i ais2 dowodzi, że już od tego momentu Chopin słyszał na powrót tonację e-moll, a nie F-dur. Co ciekawe, adiustator Wa nie zareagował w poprzednim takcie, w którym powinien był dodać przeoczony  obniżający fis2 na f2. Ostrzegawczy  przed tą nutą dodano w Wn3.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa