|
!!! miniat: 2 ostatnie nuty 618 i ćwierćnuta 619, tylko górna 5-linia. Tu EZnieU (łuk) + EZTU (laska a1 na początku 619) |
|
|
a1 powtórzone, propozycja redakcji Tu EZTU = laska a1 619 w dół |
Można mieć wątpliwości, czy Chopin rzeczywiście chciał przetrzymać trzydziestodwójkę a1, co sugeruje widoczny w źródłach łuk łączący ją z ćwierćnutą w następnym takcie. W zbliżonym kontekście melodyczno-rytmicznym, pojawiającym się wielokrotnie w utworach Chopina, nuta przypadająca na mocną część taktu jest zawsze uderzana (powtarzana) – por. np. t. 220-221 i 571-572 czy 606-609, a także w II części t. 23-26 i 39-42 oraz w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 37-39, 41-42, 46-47 czy 52-53. Dlatego wydaje się bardzo prawdopodobne, że i tu intencją Chopina było powtórzenie a1 na początku t. 619. Jak więc mogło dojść do wydrukowania łuku przetrzymującego tę nutę? Cennych wskazówek dostarcza analiza widocznych w Wf śladów korekty, ujawniająca pierwotną wersję tego fragmentu: 
. Widać, że w pierwotnej wersji, mimo przetrzymania a1 melodia nie była pozbawiona uderzenia na mocnej części taktu (w poniższym przykładzie dla jasności pomijamy to przetrzymane a1, które choć rozpoczyna rozdwojenie linii melodycznej w końcówce frazy, nie należy do głównego nurtu melodii, złożonego z aktualnie uderzanych nut): 
. Celem korekty było najprawdopodobniej spotęgowanie wyrazu dzięki dramatycznej appoggiaturze: 
(por. t. 607). W tej sytuacji wydaje się niemal pewne, że łuk pierwotnej wersji pozostawiono tu tylko przez nieuwagę (tego rodzaju niedokończone korekty, w których pozostawiono elementy przeznaczone do usunięcia, zdarzały się niejednokrotnie w utworach Chopina, np. krótsze łuki pr.r. w cz. III, t. 180-181 lub błędne nuty w Scherzu h op. 20, t. 135 i 292).
W Wa zapis t. 619 uzupełniono pauzami. Zmieniono przy tym dowolnie układ głosów, przydzielając a1 i e1 do różnych głosów.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Połowiczne korekty
notacja: Rytm